นิยายเน้อ(Neko Box!!)

[kulomame]

Neko Box !!
บทที่ 1 การเปลี่ยนแปลง
โรงเรียนเอกชนธรรมดาแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ใจกลางเมือง
เป็นโรงเรียนที่มีนักเรียนหลายๆประเภทอยู่ด้วยกัน ส่วนใหญ่จะ
มีนักเรียนที่มีอิทธิพลในโรงเรียนอยู่แบ่งกันดูแลเป็น2ฝ่ายนั้นคือ

การดูแลความเรียบร้อยและรับเรื่องราวร้องทุกข์ต่างๆ คือสภานักเรียน
ส่วนอีกฝั่งจะเป็นการดูแลคุ้มกัน หรือการปกครองด้วยกำลัง จะเป็นของพวกนักเลงทั้งหลาย ซึ่งจะมีบอสแบ่งไปแต่ละกลุ่ม

บอสของพวกนักเลงงั้นเหรอเหอะๆมันคงดูไม่เท่เท่า ประธานนักเรียน แต่ทำยังไงได้หละ ไอ้เจ้าพวกนั้นมันเลือกให้ผมเป็นเองนี่หว่า ลืมแนะนำตัว ผมชื่อ มิโดริคาว่า อาซาโนะ
เย็นวันหนึ่งหลังเลิกเรียนผมก็ไปมีเรื่องกับกลุ่มนักเรียนที่ทำตัวขวางโลกกลุ่มหนึ่งมันก็เป็นธรรมดาที่ผมจะต้องเจอกับอะไรพวกนี้
แค่เผลอไปมองหน้าก็รับรู้ได้ถึงความคิดของเจ้าพวกนั้นแล้วหละ
พอมาถึงที่บ้านผมก็รู้สึกง่วงนอนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เมื่อเดินมาถึงห้องของตัวเองผมก็หลับไปทั้งชุดนักเรียน
แสงแดดอ่อนๆลอดผ่านหน้าต่างเข้ามา ผมรู้จากความอบอุ่นของแสงที่ส่องลงมาที่ตัวของผม
''โอยนี่ตูหลับไปถึงเช้าเลยเหรอเนี่ย หลับคาชุดนักเรียนอีกต่างหาก''
ผมเดินบ่นไปพลางหยิบถ้าขนหนูแล้วกำลังจะเดินออกไปนอกห้อง

ผมรู้สึกว่าเสื้อที่ผมใส่อยู่มันตัวใหญ่ขึ้นมาก มันคงไม่ใช่ว่าผมน้ำหนักลดหรอกนะ อีกอย่างผมตูมันยาวไวขนาดนี้เลยเหรอ ผมเลยเดินไปดูที่กระจกที่ติดอยู่กับโต๊ะเขียนหนังสือแล้วก็ได้พบกันบางอย่าง

เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ตัวเล็กๆผมยาวสวมเสื้อที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวเอง
รู้สึกเหมือนชุดนักเรียนชายโรงเรียนผม
เธอทำหน้างงๆเหมือนกับที่ผมทำอยู่ตอนนี้

''อ้าวนี่เธอเป็นใครทำไมถึงมาอยู่ในห้องของชั้นหละ''
ผมถามออกไปแบบนั้น

ไม่มีการตอบรับใดๆทั้งสิ้น.... แหงหละสิมันกระจกนี่หว่า!!

''นี่มันตูนี่หว่า!!? ทำไมหละ ร่างกายตูทำไมเป็นแบบนี้''
ผมเริ่มสำรวจร่างกายของตัวเองและพบว่ามีบางอย่างหายไปและมีบางอย่างเพิ่มขึ้นมา

!!!?

''ตูกลายเป็นผู้หญิงเรอะ นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ยตูฝันไปงั้นเหรอ หรือนี่ตูยังไม่ตื่นกันแน่'' รู้สึกเหมือนผมจะสับสนกับตัวเองอย่างมาก

ไม่ได้การแล้ว สาเหตุมันเกิดจากอะไรกันแน่

''นี่เธอเป็นใครงั้นเหรอ''มีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นระหว่างที่ผมกำลังเดินไปมาๆหน้ากระจก

เธอคนนั้น คือ ชิราอิชิ ไม เพื่อนของผมที่มักจะไปโรงเรียนพร้อมกัน

ไมโผล่ออกมาที่หน้าต่างข้างหนึ่งกำลังเหยียบขอบหน้าต่าง

นี่เธอปืนเข้ามาทางหน้าต่างงั้นเหรอ

มือข้างหนึ่งจับข้างๆหน้าต่างอย่างมั่นคงส่วนมืออีกข้างถือดาบญี่ปุ่นสีดำมีลักษณะเหมือนเคยเห็นในอนิเมเรื่องหนึ่ง จะบ้าเรอะเอ็งไปเอามาจาก
งานคอสเพลหรือยังไง ผมได้แต่คิดในใจ

''ชั้นจะขอถามอีกครั้ง เธอเป็นใครแล้วมาทำอะไรในห้องนอนของลูกพี่กันแน่''

ไมพูดขึ้นอีกครั้งเหมือนว่าเธอจะค่อนข้างไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก
''อะไรกันนี่ชั้นเองไงลูกพี่เอ็งไง''

ผมรีบตอบออกไปก่อนที่เธอจะทำอะไรที่มันอันตราย
ตาของไมเบิกกว้างขึ้นเหมือนกับเธอไปเห็นอะไรที่หน้าตกใจเข้า

''ทะทะที่เธอใส่อยู่นะนั่นมันเสื้อของลูกพี่ไม่ใช่เหรอ''

''บะบ็อกเซอร์ตัวนั้นก็ด้วยตัวเดียวกับที่เค้าใส่เมื่อวานเป๊ะเลย''

''นี่เอ็งรู้ได้ไงว่าเมื่อวานตูใส่บ็อกเซอร์ตัวนั้นหนะ!!''

ผมพูดแทรกขึ้นด้วยความตกใจ ยายนี่รู้ได้ไงกันว่าตูใส่อะไร

''ไม่จริงน่าละลูกพี่ใจร้ายทั้งๆที่เมื่อวานก็ชวนไปเล่นปิ้วๆที่บ้านแล้วแท้ๆแต่ดันมาปิ้วๆผู้หญิงอื่นได้ยังไง แงลูกพี่ใจร้าย''

ไมพูดไปพร้อมกับงอแงเหมือนเด็กน้อยทั้งๆที่ข้างๆถือดาบอยู่แท้ๆ

''เดี๋ยวๆนี่เธอพูดเรื่องอะไรกัน ปิ้วๆอะไรใครจะไปทำแบบนั้นกัน''
ผมพูดแทรกขึ้นละหว่างที่ไมกำลังงอแงอยู่

''แง้ๆเค้าไม่ยกความซิงของลูกพี่ให้ใครหรอก''
ซักพักหนึ่งบรรยากาศก็เงียบขึ้นไมหยุดงอแงแล้วเงียบไปซักพัก

บรรยากาศเริ่มเปลี่ยนไป

''จริงสินะถ้าฆ่ายัยนี่...''บรรยากาศรอบตัวไมเริ่มเปลี่ยนไปผมรู้สึกถึงพลังความมืดอันมหาศาลที่แผ่ออกมาจากตัวของไม

ทันใดนั้นไมก็คว้าดาบสีดำเริ่มนั้นแล้วกระโดดขึ้นมากะจะฟันผม

โคร้ม โต๊ะญี่ปุ่นที่อยู่กลางห้องถูกตัดออกเป็นสองส่วน

ยัยบ้านี่จะเล่นกันถึงตายเลยเหรอ ชั้นไง อาซาโนะ ลูกพี่เธอไง

รู้สึกเหมือนยัยนั่นจะไม่ได้สนใจที่ผมพูดเลยซักนิด

ควับบ!! ไมตวัดดาบจากข้างตัวเป็นวงกลม

ผมได้แต่หลบการโจมตีนั่่นไปเรื่อยๆโดยที่ไม่สามารถโต้ตอบได้

ปกติอยู่ด้วยกันตรอดแต่พอมาสู้กันยัยนี้ก็เป็นคนที่ต่อการยากน่าดูเลยแฮะ
''180-90...''
นั่นไงเริ่มท่องเลขอะไรแปลกๆแล้ว!!

เวลาที่มีเรื่องกันหลังจากที่ไม ท่องตัวเลขแปลกๆนี้แล้วดูเหมือนว่าคู่ต่อสู้ทั้งหมดจะเจอดาบไม้ฟาดด้วยความเร็วสูงจนทำให้หมดสติไปหลายคนแล้ว

แต่นี่มันดาบจริงๆนะเฮ้ย กะเล่นกันถึงตายเลยหรือไง ยัยบ้า!!
''140-114-90-180''
ไม ตวัดดาบรอบตัวด้วยความเร็วที่มากกว่าเดิมแล้วก็กว้างกว่าครั้งแรก

เฮ้ยยยยยถึงกับต้องใช้วิชานั้นเลยเรอะ!!

ระหว่างที่ผมได้แต่หลบการโจมตีที่เร็วยังกับสายฝนนี้

วิชานี้ตวัดดาบนี่ที่เราจะรับมือยังไงดีหละเนี่ยผมสังเกตเห็นสิ่งของที่อยู่รอบๆตัวลอยที่ตู้เสื้อผ้ามีเพียงลอยขีดยาวๆหลายๆลอยเป็นทางเดียวกัน
งี้นี่เอง

วิชานี้ตวัดดาบแค่180องศา แล้วก็ฟันแค่ทางเดียวเพื่อความรวดเร็วสินะ
พรึบ!! ผมพุ่งเข้าไปหาและหลบอยู่ข้างหลังไม

จริงอย่างที่เดาไว้วิชานี้มันมีจุดบอดอยู่ด้วย

ดาบนั่นก็ดูเหมือนเป็นของที่ทำขึ้นมาเพื่อแต่งคอสคงไม่แข็งแรงเท่าดาบจริงๆหรอกมั้ง

เอ่อใช่ ไม เมื่อวันจันทร์จำเรื่องที่ไปกินไอติมกันบนดาดฟ้าได้รึป่าว
ผมลองชวนเธอพูดเพื่อที่จะทำลายสมาธิของเธอ
''เห? ไอติม...''ไมชะงักเพราะว่าแต่คิดเรื่องวันจันทร์ที่ผ่านมา

จังหวะนี้แหละได้โอกาสแล้ว!!!

เอาหละนะ จบกันซักที
เคร้ง!! ใบมีดของดาบหักและกระเด็นออกไป

''บะบ้าน่า''

''ใช้หมัดต่อยดาบหักได้เนี่ยนะคนที่ทำแบบนี้ได้ตอนนี้ก็มีแต่...''

"เอาหละคราวนี้ช่วงฟังผมหน่อยละกันนะ ไม"

''อาซาโนะ!?''

จากหัวหน้านักเลงกลายมาเป็นสาวน้อยตัวเล็กๆ เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปหละเนี่ย คงต้องดูกันต่อไป
ตอนต่อไปกำลังเขียนเน้อ ว่างๆจะใส่รูปประกอบ
[/b]
วาดไว้นานแล้วแต่เหมือนยังไม่โอเคเท่าไร ไว้แก้มือตอนหน้าละกัน

[achirawat36]

จารอเน้อ

[PCP]

อยากเห็นรูปไว้ๆจัง

[Rebel S.]

คริคริคริ จะรออ่านตอนต่อไปครับ

[HaiTei-Raoyue]

แหมะๆ ได้แนวทางการใส่รายระเอียดที่ดีจริงๆเลยน้อ
ว่าแต่...เป็นเรืองราวที่หลุดโลกอย่างเป็นเรื่องเป็นราวมาก
มะ ผมคงต้องพยายามมากขึ้นเยอะเลยแหละ อิอิ

[Nikiya]

ต่อไปอาจจะมีศึกชิงตำแหน่งหัวหน้าแก็งค์

[HaiTei-Raoyue]

รูปสวยกว่าผมวาดเยอะเลย - -
ผมเป็นพวกวาดภาพเก็บรายระเอียด
แต่ไม่เคยวาดออกมาดีเลยซักครั้ง

[kulomame]

รูปสวยกว่าผมวาดเยอะเลย - -
ผมเป็นพวกวาดภาพเก็บรายระเอียด
แต่ไม่เคยวาดออกมาดีเลยซักครั้ง

สู้ๆครับผมก็วาดเรื่อยๆอ่ะ เอาสนุกไว้ก่อน